Znikam. Zaburzenia odżywiania dzieci i młodzieży
384 STRON
PREMIERA 9.10.2024
DOSTĘPNE FORMATY EBOOK (epub, mobi) AUDIOBOOK (mp3)
CZYTA Katarzyna Nowak, Ewa Sobczak, Gabriela Jaskuła, Magdalena Emilianowicz, Olga Żmuda, Paulina Sobiś
CZAS SŁUCHANIA 09:32:56
PREMIERA 9.10.2024
DOSTĘPNE FORMATY EBOOK (epub, mobi) AUDIOBOOK (mp3)
CZYTA Katarzyna Nowak, Ewa Sobczak, Gabriela Jaskuła, Magdalena Emilianowicz, Olga Żmuda, Paulina Sobiś
CZAS SŁUCHANIA 09:32:56
Dodaj do koszyka
Czułem, że jestem za gruby. Moi ówcześni koledzy byli bardzo chudzi i to zakrzywiało mi perspektywę. Ich sylwetki może i nie były idealne, a ciałom daleko było do zdrowia – to nie miało dla mnie znaczenia. Na tyle jednak wpływało na obraz siebie, jaki miałem w głowie, że wolałbym być skrajnie chudy niż taki, jaki byłem naprawdę. (BENIAMIN)
Zaczęło się siedem lat temu, czyli w tym samym momencie, w którym wyprowadził się tata. Miałam dziesięć lat. Mama była w wielkiej depresji i żeby sobie pomóc, cały czas chodziła na spacery z psem, więc w zasadzie nie było jej w domu. Ważyła wtedy czterdzieści kilogramów. To było straszne.
(KLARA)
Większość osób wyobraża sobie anorektyczki jako wychudzone dziewczyny, którym wszędzie widać kości. Ja kompletnie nie widziałam siebie w ten sposób, więc ta diagnoza była dla mnie naprawdę dziwna.
(LENKA)
Zaburzenia odżywiania dzieci i młodzieży to ogromny, bardzo skomplikowany problem. Czym właściwie są? Jak im przeciwdziałać?
I co robić, żeby wypracować u dziecka dobre wzorce postrzegania jedzenia oraz ciała? A co, jeśli dziecko zachorowało?
Ta książka to skarbnica wiedzy nie tylko o chorobach, takich jak pica, ARFID, zespół przeżuwania oraz anoreksja, bulimia czy zaburzenie z napadami objadania się.
To przede wszystkim lektura pomocna dla tych, którzy nie wiedzą, co robić, do kogo udać się po pomoc, na co się nastawić. Dowiesz się z niej, jakie są fazy reagowania na chorobę (reakcje rodziców) i dlaczego potrzebna jest terapia dziecka, rodzinna oraz własna. Uświadomisz sobie, że chłopcy też chorują, poznasz historie młodych ludzi i ich rodzin, pokazujące, jak różne oblicza mają wszystkie te choroby.
Katarzyna Błażejewska-Stuhr (dietetyczka kliniczna i psychodietetyczka) i Agata Ziemnicka (psycholożka kliniczna i dietetyczka) rzetelnie i z wielką empatią prezentują ogromną wiedzę zarówno naukową, jak i wynikającą z osobistych kontaktów z pacjentami.
Uświadamiają, uczą, radzą, co robić, gdy mamy problem. Pokazują, jak budować zdrową relację z jedzeniem oraz ciałem (zarówno u dziecka, jak i u siebie).
Zaczęło się siedem lat temu, czyli w tym samym momencie, w którym wyprowadził się tata. Miałam dziesięć lat. Mama była w wielkiej depresji i żeby sobie pomóc, cały czas chodziła na spacery z psem, więc w zasadzie nie było jej w domu. Ważyła wtedy czterdzieści kilogramów. To było straszne.
(KLARA)
Większość osób wyobraża sobie anorektyczki jako wychudzone dziewczyny, którym wszędzie widać kości. Ja kompletnie nie widziałam siebie w ten sposób, więc ta diagnoza była dla mnie naprawdę dziwna.
(LENKA)
Zaburzenia odżywiania dzieci i młodzieży to ogromny, bardzo skomplikowany problem. Czym właściwie są? Jak im przeciwdziałać?
I co robić, żeby wypracować u dziecka dobre wzorce postrzegania jedzenia oraz ciała? A co, jeśli dziecko zachorowało?
Ta książka to skarbnica wiedzy nie tylko o chorobach, takich jak pica, ARFID, zespół przeżuwania oraz anoreksja, bulimia czy zaburzenie z napadami objadania się.
To przede wszystkim lektura pomocna dla tych, którzy nie wiedzą, co robić, do kogo udać się po pomoc, na co się nastawić. Dowiesz się z niej, jakie są fazy reagowania na chorobę (reakcje rodziców) i dlaczego potrzebna jest terapia dziecka, rodzinna oraz własna. Uświadomisz sobie, że chłopcy też chorują, poznasz historie młodych ludzi i ich rodzin, pokazujące, jak różne oblicza mają wszystkie te choroby.
Katarzyna Błażejewska-Stuhr (dietetyczka kliniczna i psychodietetyczka) i Agata Ziemnicka (psycholożka kliniczna i dietetyczka) rzetelnie i z wielką empatią prezentują ogromną wiedzę zarówno naukową, jak i wynikającą z osobistych kontaktów z pacjentami.
Uświadamiają, uczą, radzą, co robić, gdy mamy problem. Pokazują, jak budować zdrową relację z jedzeniem oraz ciałem (zarówno u dziecka, jak i u siebie).